Rouwen… Mooie momenten krijgen een zwart randje…

Mensen denken vaak dat de overlijdensdag en verjaardag van je overleden dierbare de meest moeilijke dagen zijn. Op deze dagen wordt je inderdaad weer mega bewust van het gemis en het is zeker verdrietig, maar de meest moeilijke dagen voor mij zijn juist (gek genoeg) de mooiste momenten uit het leven.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik zo blij was toen ik hoorde dat ik na jaren ploeteren eindelijk was afgestudeerd! Ik had champagne ingeschonken en zou keihard gaan genieten van dit moment. Tot ik een paar minuten later in huilen uitbarstte, want degene die je het liefst zou willen bellen en die het meest trots zouden zijn, zijn er niet…
Toen mijn dochter geboren was, waren ze er niet om haar te bewonderen en alle mijlpalen van haar die ik zo graag wil delen, kan ik helaas niet met hen delen.

De mooie momenten in het leven krijgen een klein zwart randje. Maar, wat mij ook raakt en wat ik eigenlijk niet had zien aankomen, is het verdriet van mijn dochter. Ze is de laatste tijd verdrietig omdat ze haar pake en beppe zo mist en ze had ze zo graag willen leren kennen. Slik.. OOk zij is aan het rouwen, rouwen om iets wat ze nooit heeft gehad.

Gisteravond heeft ze met haar papa afgesproken dat ze samen een brief gaan schrijven, met een mooie tekening en deze gaan ze aan een ballon knopen om het zo naar de hemel te sturen.

En ik, ik probeer te genieten van alle mooie momenten in het leven en bedenk me dat ze er altijd bij zullen zijn.